De coronacrisis heeft voor mij een mooie persoonlijke ontwikkeling teweeg gebracht. Desalniettemin ben ik daarnaast niet verblind voor de narigheid die deze crisis veroorzaakt heeft bij anderen. Ik voel mij als medemens, vol energie en positiviteit, genoodzaakt om klaar te staan voor anderen die het moeilijk hebben en mijn hulp goed kunnen gebruiken. Bij EEGA Groep houd ik me bezig met mensen die, op welke manier dan ook, vastlopen in het werkveld. Een mooie uitdaging.

Van 24-uurszorg naar heerlijke, voor velen normale, werktijden
Eenmaal werkzaam in de 24-uurszorg begon ik mijn privéleven óm mijn werk heen te plannen. Logisch, toch? Nee, voor mij voelde dat niet meer logisch en paste het niet meer bij de levensstijl die ik wil: een levensstijl waarbij ik een partner, ouders, familie en vrienden belangrijk en vooral leuk vind. Echter vond ik het wel heel leuk en interessant om te werken met de cliënten en collega’s die ik had leren kennen binnen de drieënhalf jaar binnen de woongroep.  Van dossiers typen tot aan vertrouwelijke gesprekken tijdens het koken en appartementen waar je astmatisch binnenkomt door de rook, alles kom je tegen in een woongroep. Ik heb dus mee mogen kijken binnen alle levensdomeinen van cliënten die wonen binnen de 24-uurszorg, dat was erg verrijkend. Maar ook heel verwarrend en chaotisch. Vooral toen corona om de hoek kwam kijken en alles anders werd voor iedereen.

Verrijkend maar verwarrend
Ik ben toen vooral aan het denken gezet, door meerdere factoren. Ik ben mijzelf af gaan vragen of mijn functie als persoonlijk begeleider in een woongroep hetgeen is was wat mij dagelijks gelukkig maakt. Ik ben van mening dat werk een groot deel van ons leven is. Daarom streef ik vrij constant naar een gevoel van geluk. Ik kwam er achter dat ik dat grotendeels niet had op het werk. Wat zeker niet te maken had met de cliënten of collega’s. Ik heb toen een sprong in het diepe gemaakt door mijn baan op te zeggen. Ja, zomaar, zonder dat ik wat anders had. Sommige mensen zullen hier een mening over hebben en een deel heeft dat ook uitgesproken. Echter heb ik er geen moment spijt van gehad dat ik op zoek ben gegaan naar mijn persoonlijke ontwikkeling en ben gaan graven naar wat mijn ambities nu werkelijk zijn, nadat ik nu vijf jaar afgestudeerd ben als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener aan het Saxion in Enschede.

Mijn eigen ‘professionele’ loopbaanontwikkeling
Ik kwam tot de conclusie dat ik in mijn loopbaan ten alle tijden werkzaam wil blijven met mensen, ik ben gewoon een mensenmens, dat houdt mij scherp. Ook wist ik dat ik mij wilde gaan specialiseren in een bepaald levensdomein. Een domein waarbij ik kan inzoomen op een hulpvraag en hier gerichte hulp aan kan bieden. Dit alles wetend, in combinatie met mijn levensstijl, kwam ik het ‘traineeship voor de loopbaanprofessional van de toekomst’ van EEGA Groep tegen. Daar kreeg ik toch echt hartjesogen van. Ik heb mijn uiterste best gedaan om binnen te kunnen komen, en ja het is mij gelukt! En wat ben ik toch hartelijk en warm ontvangen. Ik kan bezig met het domein Mens & Arbeid en dat binnen een bedrijf die daar zoveel expertise in heeft. Ik weet zeker dat ik hier heel erg veel ga leren over mensen en hun krachten, die ze kunnen gaan implementeren op de arbeidsmarkt met ondersteuning van mij als beginnende professional!

Richa Sital

Trainee EEGA Groep